ماسه سنگ یکی از سنگ های رسوبی است که از اتصال دانه های سیلیسی ایجاد می شود. تولید این سنگ به گونه ای است که از ته نشین شدن ماسه در کف رودخانه ها تشکیل می شود. این سنگ دارای رنگ های سفید، خاکستری، قهوه ای مایل به قرمز، زرد، قرمز و قهوه ای است و به دلیل تطبیق پذیری بالا برای استفاده در داخل و خارج ساختمان مناسب می باشد. از جمله موارد استفاده از ماسه سنگ می توان به کاربرد آن در کفپوش، دیوارپوش، پوشش سقف، بالکن ها، استخرها و پاسیوها اشاره کرد.
سنگ کوارتزیت از جمله سنگ هایی است که در برابر هوازدگی بسیار مقاوم است، از این رو برای پوشش دیوارها، نماکاری ساختمان، سطح پله ها و کف زمین مورد استفاده قرار می گیرد. این سنگ شباهت زیادی به سنگ گرانیت دارد اما از آن سخت تر می باشد. ظاهر سنگ کوارتزیت بلوری و زبر و رنگ آن قرمز، خاکستری و قهوه ای سوخته است. قیمت سنگ کوارتزیت نسبت به سایر سنگ ها پایین تر است، بنابراین برای استفاده در ساختمان مقرون بصرفه است.
سنگ یکی از پرکاربردترین و رایج ترین مصالح ساختمانی است که از گذشته تا امروز مورد استفاده قرار گرفته است. در گذشته مردم از سنگ برای احداث خانه استفاده می کردند و اهمیت این متریال نسبت به فلز بالاتر بود. در حال حاضر با پیشرفت علم و تکنولوژی استخراج سنگ آسان تر شده و کاربرد آن در صنعت ساختمان سازی به طور چشمگیر افزایش یافته است. سنگ ها دارای قابلیت های منحصر بفردی هستند که قابل مقایسه با سایر مصالح ساختمانی نمی باشند. از جمله ویژگی های آنها می توان به دوام و مقاومت بسیار بالا، جلاپذیری مطلوب، مقاومت سایشی و ضربه ای بالا، قابلیت برش و صیقل خوردن، قابلیت شستشو، ثبات رنگ، مقاومت در برابر حرارت و رطوبت، مقاومت کششی و خمشی مناسب، غیر قابل نفوذ بودن، مقاومت در برابر تغییرات آب و هوایی، سختی و مقاومت فشاری بالا، پایداری در برابر مواد اسیدی و قلیایی و … اشاره نمود. از سنگ برای پوشش دیوار داخلی ساختمان، نماکاری، زیرسازی جاده ها، دیوار و شالوده، کف خیابان و پیاده رو و تزئینات مختلف استفاده می شود.
سنگ ها به دلیل مقاومت و پایداری در برابر عوامل مختلف در ساختمان سازی به وفور مورد استفاده قرار می گیرند. در عصر حاضر به دلیل آسان شدن عملیات استخراج سنگ، استفاده از آن در حال گسترش است و در مکان های مختلف ساختمان از آن استفاده می شود.
دگرگونی دینامیکی یا دگرگونی کاتاکلاستیک:
دگرگونی کاتاکلاستیک مربوط به تغییر شکل مکانیکی است. مثلاً زمانی که دو بلوکسنگ ی در یک زون گسلی از کنار هم عبور می‌کنند، این نوع دگرگونی رخ می‌دهد. بر اثر لغزشی که در زون گسلی روی می‌دهد و بر اثر اصطکاک ایجادشده، گرما تولید می‌شود. سنگ‌ها در این قسمت خرد و ساییده می‌شوند. دگرگونی کاتاکلاستیک چندان معمول نیست و اغلب در زون های باریکی که در آنها لغزش روی می‌دهد، اتفاق می‌افتد.
دگرگونی مجاورتی یا دگرگونی حرارتی:
دگرگونی مجاورتی در نزدیکی توده‌های نفوذی رخ می‌دهد. دگرگونی مجاورتی با دمای بالا همراه است و این گرما از توده‌های نفوذی حاصل می‌شود. از آنجایی که محدوده کوچکی از اطراف توده نفوذی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، دگرگونی مجاورتی محدود به یک زون کوچک است که به آن هاله دگرگونی گفته می‌شود. خارج از محدوده هاله دگرگونی، دگرگونی اتفاق نمی‌افتد.
دگرگونی ناحیه‌ایی:
این نوع دگرگونی در محدوده وسیعی اتفاق می‌افتد و میزان تغییر شکل در آن بسیار است؛ بنابراین، دگرگونی ناحیه‌ایی سبب تشکیل شدن سنگ‌های دگرگونی با فولیاسیون بالا می‌شود. این سنگ‌ها شامل اسلیت ها، شیست ها و گنیس ها هستند. به عنوان مثال، زمانی که صفحه‌ی دو قاره با یکدیگر برخورد می‌کنند، فشاری بر سنگ‌ها وارد می‌شود. سنگ‌های دگرگونی ناحیه‌ایی در مرکز مناطق کوه زایی تشکیل می‌شوند. فشار باعث چین‌خوردگی شده و سبب افزایش ضخامت پوسته می‌گردد. چین‌خوردگی و ضخیم شدگی سنگ‌ها، آنها را به سمت اعماق با فشار و دمای بالا سوق می‌دهد.
دگرگونی انباشتی یا دگرگونی استاتیک:
زمانی که سنگ‌های رسوبی در اعماق چند صد متری دفن می‌شوند، دماهای بیشتر از 300 درجه سانتی‌گراد ایجادشده و کانی‌های جدید تشکیل می‌شوند؛ اما به نظر می‌‌رسد که سنگ‌ها دگرگون نمی‌شوند. عمده‌ترین کانی‌هایی که در دگرگونی دفنی تولید می‌شوند، زئولیت ها هستند. دگرگونی دفنی بسیار شبیه دیاژنز بوده و از لحاظ افزایش دما و فشار با درجات دگرگونی ناحیه‌ایی قابل مقایسه است.
دگرگونی زیر کف اقیانوس‌ها دگرگونی هیدروترمال یا دگرسانی هیدروترمال:
این نوع دگرگونی نتیجه جریان سیال‌های داغ و فعال شیمیایی در داخل سنگ‌هاست و باعث دگرگونی درجه پایین و تشکیل شدن سرپانتین و اسکارن می‌شود.
دگرگونی اصابتی یا دگرگونی ضربه‌ای:
این نوع دگرگونی زمانی اتفاق می‌افتد که هاشهاب‌سنگ با سرعت بالای خود به سنگ‌ها برخورد می‌کنند و باعث شوک حرارتی و فشاری شدید در سنگ می‌شوند.
سنگ ماربل:
سنگ ماربل بر اثر دگرگون شدن سنگ آهک یا دولومیت ایجاد می‌شود. ماربل اغلب دارای بلورهای درشت است که وجه تمایز آن با سنگ‌های کربناتی رسوبی می باشد. کانی اصلی تشکیل‌دهنده‌ی اغلب ماربل‌ها، کلسیت است؛ البته دارای کانی‌هایی مانند کوارتز، گرافیت، هماتیت، لیمونیت، پیریت و چند کانی دیگر نیز هستند. در ایران، در برابر کلمه ماربل به اشتباه از واژه مرمر استفاده می‌شود. در حقیقت ماربل یک سنگ دگرگونی است، اما سنگی که برای تجارت در ایران به عنوان مرمر شناخته می‌شود معادل واژه اونیکس ماربل بوده و عبارت است از یک سنگ لایه لایه نیمه شفاف و ریزبلور (متشکل از کلسیت).
سنگ لوح:
یک نوع سنگ از دگرگونی آرژیلیت، شیل و در موارد خاصی از سنگ‌های آذرین خیلی ریزبلور - نظیر توف‌ها - به وجود آمده است. ارزش اقتصادی این سنگ به طور اهم به وجود صفحات جدایش، که کلیواژ نامیده می‌شود، بستگی دارد. این خاصیت در سنگ‌های لوح متفاوت است. برخی از آنها را می‌توان به سادگی به صفحات نازک تقسیم کرد و در برخی دیگر این کار، خیلی به دشواری صورت می‌گیرد. یخبندان اثر خیلی بدی روی قابلیت جدایش لایه‌ها دارد، لذا سنگ را باید در معدن تا تازه است استخراج کرد.
کوارتزیت:
کانی اصلی این سنگ را کوارتز تشکیل می‌دهد. گاهی اوقات به طور ناچیز میکا، فلدسپات، آپاتیت و گارنت نیز در آن دیده می‌شود. رنگ کوارتزیت معمولاً سفید و اگر ناخالصی داشته باشد، رگه‌هایی از خاکستری در آن دیده می‌شود، که معمولاً ناشی از دگرگون شدن ماسه‌سنگ‌های کوارتزیتی است. این سنگ از مقاومت نسبتاً خوبی برخوردار بوده و جهت استفاده برای کف و پله، به کار می‌آید.