۱. ساختمان های مسکونی
این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی معمولی مورد استفاده قرار می گیرند و امکانات رایج برای خواب، زندگی و آشپزی را فراهم می کنند. ساختمان باید شامل یک یا چند محل اقامت خانوادگی، آپارتمان و گاراژهای خصوصی باشد.
۲. ساختمان های آموزشی
این نوع ساختمان ها، برای مؤسسات آموزشی مانند مدارس یا کالج هایی هستند که توسط یک هیئت مدیره، دانشگاه یا هر نهاد وابسته مشابه اداره و شناخته می شوند. این ساختمان، باید امکانات آموزشی، تحصیلی و تفریحی مربوط به اهداف آموزشی را فراهم کند. علاوه بر این، وجود ساختمان های مسکونی مناسب برای کارکنان و یا دانشجویان ساکن در محوطه دانشگاه نیز اجباری است. جدای از این، موسسه باید یک خوابگاه اختصاصی نیز در داخل و یا خارج از محوطه خود داشته باشد.
۳. ساختمان های سازمانی
این نوع ساختمان ها شامل اماکنی می باشند که توسط دولت، سازمان های نیمه دولتی و یا اتحادیه های ثبت شده برای اهداف خاص ساخته می شوند. این اهداف خاص، شامل اهداف درمانی مانند درمان بیماری‌های جسمی و یا روانی، بیمارستان های کودکان، خانه های سالمندان، مراکز مراقبت از کودکان بی سرپرست یا زنان رها شده، سالن اجتماعات برای فعالیت های فرهنگی و یا وابسته و همچنین امکانات اقامتی مذهبی از قبیل دارامشالاها، زندان ها، مراکز درمانی، بازداشتگاه ها، دارالتادیب ها می شود.
۴. ساختمان های جمعی
در این ساختمان ها، اجتماعات عمومی برای اهداف سرگرمی، تفریحی، اجتماعی، مذهبی، ملی، مدنی، مسافرتی و یا سایر اهداف مشابه برگزار می شود. نمونه ی این نوع ساختمان ها، خانه های سینما، خانه های تئاتر، سینماهای ماشین رو، سالن های اجتماعات، باشگاه های ورزشی، ساختمان های شهرداری، تالارهای کنفرانس، سالن های نمایشگاهی، موزه ها، سالن های بدنسازی، مجتمع های ورزشی، رستوران ها، مراکز شبانه روزی، کلوپ های رقص، باشگاه های ورزشی، اماکن عبادتی، ایستگاه های اتوبوس، ایستگاه های تاکسی، ایستگاه های راه آهن، فرودگاه ها، اسکله ها و غیره می باشد.
۵. ساختمان های تجاری
اگر یک ساختمان یا بخشی از آن، در درجه اول برای نگهداری سوابق معاملات تجاری، حساب های بانکی، اهداف حسابداری و یا مدیریت انواع دیگر تراکنش های مالی استفاده شود، می توان آن را به عنوان یک ساختمان تجاری طبقه بندی کرد. ساختمان های تحت این طبقه، شامل دفاتر، بانک ها، ساختمان های دادگستری و سایر موسسات حرفه ای هستند که اهداف فوق را در بر می گیرند.
۶. ساختمان های بازرگانی
این ساختمان ها برای دفاتر معاملات املاک، فروشگاه ها و یا نمایشگاه های فروش کالاهای تجاری عمده و یا خرده استفاده می شوند. چنین ساختمان هایی همچنین باید امکانات اداری، انباری و خدماتی لازم برای تجارت در همان ساختمان را نیز فراهم کنند.
۷. ساختمان های صنعتی
ساختمان هایی که برای ساخت، گردآوری و یا پردازش محصولات یا مواد مورد استفاده قرار می گیرند، به عنوان ساختمان های صنعتی شناخته می شوند. این واحدها، شامل واحدهای تولیدی، کارخانه های مونتاژ، نیروگاه ها، پالایشگاه های نفت، کارخانه های گازی، لبنیات، آزمایشگاه ها و غیره می باشند.
۸. ساختمان های ذخیره سازی
اگر یک ساختمان یا بخشی از آن برای ذخیره کالاها، وسایل، اموال و غیره استفاده شود، آنگاه به عنوان ساختمان ذخیره سازی طبقه بندی می شود. این ساختمان ها، شامل بارخانه ها، سردخانه ها، واحدهای ذخیره غلات، انبارها، اصطبل ها، انبارهای حمل بار، مخازن ترانزیت، آشیانه ها، پایانه های کامیون، گاراژهای عمومی و غیره می باشند.
۹. موسسات عمده فروشی
ساختمان های تحت این طبقه، شامل تأسیساتی هستند که بطور کامل یا جزئی از آن، برای تجارت و یا تولید عمده فروشی استفاده می شود. موسسات عمده فروشی ها، از ساختمان های بارخانه و یا انبار خود، برای ارائه خدمات حمل و نقل کامیون و یا خدمات رزرو حمل و نقل کامیون استفاده می کنند.
۱۰. ساختمان های با کاربری های مختلف
این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی و همچنین برای انجام فعالیت های غیر مسکونی مورد استفاده قرار می گیرند.
۱۱. ساختمان های پرخطر
این نوع ساختمان ها توسط دولت، بیشتر به دو زیر مجموعه تقسیم می شوند که عبارتند از:
- ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره سازی مواد رادیواکتیو، مواد منفجره با قابلیت اشتعال سریع با/بدون پتانسیل تولید دودهای مسموم یا انتشار گازهای قابل انفجار
- ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره موادی مورد استفاده قرار می گیرند که بسیار قلیایی، سمی یا مضر هستند؛ از جمله اسیدها یا مواد شیمیایی دیگری که تولید دودهای منفجره یا سمی می کنند و مخلوط های انفجاری یا موادی که قادر به تجزیه مواد در ذرات ریز هستند و باعث اشتعال خودبخودی می شوند.
۱۲. ساختمان های مجزا
بنایی متشکل از سقف و دیوارهایی که از ساختمان دیگر جدا شده و دارای فضاهای باز در محدوده آن می باشند.
۱۳. ساختمان های نیمه جدا شده با دیوار مشترک
این ساختمان ها، از سه طرف از ساختمان دیگر مجزا هستند و دارای فضاهای باز در تمام آن سه طرف می باشند. (فضاهای باز به عنوان بخش‌های جدایی‌ناپذیر خانه، در معرض دید آسمان قرار دارند.)
۱۴. ساختمان های چند طبقه و یا بسیار بلند (آسمان خراش)
این ساختمان ها، از بیش از ۴ طبقه تشکیل می شوند و ارتفاع معمولشان، بیش از ۱۵ متر (بدون چارچوب زیر بنا) و یا ۱۷,۵ متر (با چارچوب زیر بنا) بالاتر از سطح متوسط جاده می‌باشند.
۱۵. زاغه ها
این ساختمان ها، از سطح پایینی از تعمیر و نگهداری و شرایط سکونتی بدی برخوردار هستند که ناشی از بهداشت و تهویه نامناسب و سایر عوامل آسیب زا می باشد. زاغه ها، طبق قوانین مربوطه توسط یک مقام ذیصلاح برچسب گذاری می شوند.
۱۶. ساختمان های ناامن
ساختمان هایی که از نظر ساختاری ضعیف بوده و در نتیجه ناامن، غیر بهداشتی یا آلوده می باشند. این ساختمان ها، از امکانات ورودی و خروجی مناسبی برخوردار نیستند و مستعد خطرات آتش سوزی و دیگر خطرات مرگ باری برای انسان می باشند که با توجه به کاربردهای موجود آن، می تواند خطری برای امنیت، سلامتی و یا رفاه عمومی ساکنان تلقی شود. طبق مقررات دولت، این ساختمان ها باید طبق دستورالعمل مرجع ذیربط، در صورت امکان، مرمت و در غیر این صورت، تخریب شوند.
۱۷. ساختمان های ویژه
این یک مجموعه همه جانبه است که شامل ساختمان های مونتاژ، ساختمان های صنعتی، مراکز عمده فروشی، ساختمان های پر خطر، هتل ها، خوابگاه ها و ساختمان هایی با تهویه مطبوع مرکزی که بیش از ۱۵ متر ارتفاع و بیش از ۶۰۰ متر مربع مساحت داخلی دارند، می شود.
۱۸. پارکینگ های چند طبقه
این ساختمان ها، معمولا دارای دو یا چند طبقه در زیرزمین و دو یا چند طبقه در روی زمین می باشند که برای پارکینگ اتومبیل، دوچرخه، اسکوتر و سایر وسایل نقلیه موتوری استفاده می شوند.