طراحی ساختمان صرفاً به سازماندهی و در کنار هم قرار گرفتن فضاها محدود نمی‌گردد بلکه بایستی ضمن طراحی فضاهای داخلی، به ترکیب و کیفیت بیرونی ساختمان هم توجه شود و همزمان با تکمیل پلان‌ها و مقاطع، نماها نیز طراحی گردند.
به وجود آوردن هماهنگی و توازن میان نیازهای کارکرده‌ی فضاها، شرایط محیطی، وضع زمین، سبک و کیفیت نمای بیرونی و هماهنگی بازشوها (در و پنجره) با فرم ساختمان به منظور فراهم نمودن آسایش روحی و جسمی افراد، ضروری است.
در طراحی نماها، نکات زیادی مدنظر قرار داده می‌شوند. در حقیقت نما، نمایانگر سیمای بیرونی ساختمان است که بایستی زیبا، با هویت و بادوام باشد.
همچنین در به‌وجود آوردن نمای مناسب با عناصر و ساختمان‌های مجاور، به خصوص از لحاظ رعایت قوانین و مقررات نماسازی در مجموعه‌های مسکونی مانند ارتفاع کرسی‌چینی، تعداد و ارتفاع طبقات، نوع مصالح، رنگ و نوع نما، جنس سقف و …، هماهنگی مورد نیاز ایجاد می‌شود.
لذا نمای هر ساختمان در شکل‌دهی آن به شهری که در آن قرار دارد، بسیار تأثیرگذار است. چنانچه به نمای یک ساختمان بدون درنظر گرفتن نمای دیگر ساختمان‌های شهر توجه گردد، طبعاً همگونی میان مجموعه‌های شهر وجود نخواهد داشت.