انواع ساختمان

۱. ساختمان های مسکونی

این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی معمولی مورد استفاده قرار می گیرند و امکانات رایج برای خواب، زندگی و آشپزی را فراهم می کنند. ساختمان باید شامل یک یا چند محل اقامت خانوادگی، آپارتمان و گاراژهای خصوصی باشد.

 

۲. ساختمان های آموزشی

این نوع ساختمان ها، برای مؤسسات آموزشی مانند مدارس یا کالج هایی هستند که توسط یک هیئت مدیره، دانشگاه یا هر نهاد وابسته مشابه اداره و شناخته می شوند. این ساختمان، باید امکانات آموزشی، تحصیلی و تفریحی مربوط به اهداف آموزشی را فراهم کند. علاوه بر این، وجود ساختمان های مسکونی مناسب برای کارکنان و یا دانشجویان ساکن در محوطه دانشگاه نیز اجباری است. جدای از این، موسسه باید یک خوابگاه اختصاصی نیز در داخل و یا خارج از محوطه خود داشته باشد.

۳. ساختمان های سازمانی

این نوع ساختمان ها شامل اماکنی می باشند که توسط دولت، سازمان های نیمه دولتی و یا اتحادیه های ثبت شده برای اهداف خاص ساخته می شوند. این اهداف خاص، شامل اهداف درمانی مانند درمان بیماری‌های جسمی و یا روانی، بیمارستان های کودکان، خانه های سالمندان، مراکز مراقبت از کودکان بی سرپرست یا زنان رها شده، سالن اجتماعات برای فعالیت های فرهنگی و یا وابسته و همچنین امکانات اقامتی مذهبی از قبیل دارامشالاها، زندان ها، مراکز درمانی، بازداشتگاه ها، دارالتادیب ها می شود.

۴. ساختمان های جمعی

در این ساختمان ها، اجتماعات عمومی برای اهداف سرگرمی، تفریحی، اجتماعی، مذهبی، ملی، مدنی، مسافرتی و یا سایر اهداف مشابه برگزار می شود. نمونه ی این نوع ساختمان ها، خانه های سینما، خانه های تئاتر، سینماهای ماشین رو، سالن های اجتماعات، باشگاه های ورزشی، ساختمان های شهرداری، تالارهای کنفرانس، سالن های نمایشگاهی، موزه ها، سالن های بدنسازی، مجتمع های ورزشی، رستوران ها، مراکز شبانه روزی، کلوپ های رقص، باشگاه های ورزشی، اماکن عبادتی، ایستگاه های اتوبوس، ایستگاه های تاکسی، ایستگاه های راه آهن، فرودگاه ها، اسکله ها و غیره می باشد.

۵. ساختمان های تجاری

اگر یک ساختمان یا بخشی از آن، در درجه اول برای نگهداری سوابق معاملات تجاری، حساب های بانکی، اهداف حسابداری و یا مدیریت انواع دیگر تراکنش های مالی استفاده شود، می توان آن را به عنوان یک ساختمان تجاری طبقه بندی کرد. ساختمان های تحت این طبقه، شامل دفاتر، بانک ها، ساختمان های دادگستری و سایر موسسات حرفه ای هستند که اهداف فوق را در بر می گیرند.

۶. ساختمان های بازرگانی

این ساختمان ها برای دفاتر معاملات املاک، فروشگاه ها و یا نمایشگاه های فروش کالاهای تجاری عمده و یا خرده استفاده می شوند. چنین ساختمان هایی همچنین باید امکانات اداری، انباری و خدماتی لازم برای تجارت در همان ساختمان را نیز فراهم کنند.

۷. ساختمان های صنعتی

ساختمان هایی که برای ساخت، گردآوری و یا پردازش محصولات یا مواد مورد استفاده قرار می گیرند، به عنوان ساختمان های صنعتی شناخته می شوند. این واحدها، شامل واحدهای تولیدی، کارخانه های مونتاژ، نیروگاه ها، پالایشگاه های نفت، کارخانه های گازی، لبنیات، آزمایشگاه ها و غیره می باشند.

 

۸. ساختمان های ذخیره سازی

اگر یک ساختمان یا بخشی از آن برای ذخیره کالاها، وسایل، اموال و غیره استفاده شود، آنگاه به عنوان ساختمان ذخیره سازی طبقه بندی می شود. این ساختمان ها، شامل بارخانه ها، سردخانه ها، واحدهای ذخیره غلات، انبارها، اصطبل ها، انبارهای حمل بار، مخازن ترانزیت، آشیانه ها، پایانه های کامیون، گاراژهای عمومی و غیره می باشند.

۹. موسسات عمده فروشی

ساختمان های تحت این طبقه، شامل تأسیساتی هستند که بطور کامل یا جزئی از آن، برای تجارت و یا تولید عمده فروشی استفاده می شود. موسسات عمده فروشی ها، از ساختمان های بارخانه و یا انبار خود، برای ارائه خدمات حمل و نقل کامیون و یا خدمات رزرو حمل و نقل کامیون استفاده می کنند.

۱۰. ساختمان های با کاربری های مختلف

این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی و همچنین برای انجام فعالیت های غیر مسکونی مورد استفاده قرار می گیرند.

۱۱. ساختمان های پرخطر

این نوع ساختمان ها توسط دولت، بیشتر به دو زیر مجموعه تقسیم می شوند که عبارتند از:

• ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره سازی مواد رادیواکتیو، مواد منفجره با قابلیت اشتعال سریع با/بدون پتانسیل تولید دودهای مسموم یا انتشار گازهای قابل انفجار
• ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره موادی مورد استفاده قرار می گیرند که بسیار قلیایی، سمی یا مضر هستند؛ از جمله اسیدها یا مواد شیمیایی دیگری که تولید دودهای منفجره یا سمی می کنند و مخلوط های انفجاری یا موادی که قادر به تجزیه مواد در ذرات ریز هستند و باعث اشتعال خودبخودی می شوند.

۱۲. ساختمان های مجزا

بنایی متشکل از سقف و دیوارهایی که از ساختمان دیگر جدا شده و دارای فضاهای باز در محدوده آن می باشند.

۱۳. ساختمان های نیمه جدا شده با دیوار مشترک

این ساختمان ها، از سه طرف از ساختمان دیگر مجزا هستند و دارای فضاهای باز در تمام آن سه طرف می باشند. (فضاهای باز به عنوان بخش‌های جدایی‌ناپذیر خانه، در معرض دید آسمان قرار دارند.)

۱۴. ساختمان های چند طبقه و یا بسیار بلند (آسمان خراش)

این ساختمان ها، از بیش از ۴ طبقه تشکیل می شوند و ارتفاع معمولشان، بیش از ۱۵ متر (بدون چارچوب زیر بنا) و یا ۱۷,۵ متر (با چارچوب زیر بنا) بالاتر از سطح متوسط جاده می‌باشند.

۱۵. زاغه ها

این ساختمان ها، از سطح پایینی از تعمیر و نگهداری و شرایط سکونتی بدی برخوردار هستند که ناشی از بهداشت و تهویه نامناسب و سایر عوامل آسیب زا می باشد. زاغه ها، طبق قوانین مربوطه توسط یک مقام ذیصلاح برچسب گذاری می شوند.

۱۶. ساختمان های ناامن

ساختمان هایی که از نظر ساختاری ضعیف بوده و در نتیجه ناامن، غیر بهداشتی یا آلوده می باشند. این ساختمان ها، از امکانات ورودی و خروجی مناسبی برخوردار نیستند و مستعد خطرات آتش سوزی و دیگر خطرات مرگ باری برای انسان می باشند که با توجه به کاربردهای موجود آن، می تواند خطری برای امنیت، سلامتی و یا رفاه عمومی ساکنان تلقی شود. طبق مقررات دولت، این ساختمان ها باید طبق دستورالعمل مرجع ذیربط، در صورت امکان، مرمت و در غیر این صورت، تخریب شوند.

۱۷. ساختمان های ویژه

این یک مجموعه همه جانبه است که شامل ساختمان های مونتاژ، ساختمان های صنعتی، مراکز عمده فروشی، ساختمان های پر خطر، هتل ها، خوابگاه ها و ساختمان هایی با تهویه مطبوع مرکزی که بیش از ۱۵ متر ارتفاع و بیش از ۶۰۰ متر مربع مساحت داخلی دارند، می شود.

۱۸. پارکینگ های چند طبقه

این ساختمان ها، معمولا دارای دو یا چند طبقه در زیرزمین و دو یا چند طبقه در روی زمین می باشند که برای پارکینگ اتومبیل، دوچرخه، اسکوتر و سایر وسایل نقلیه موتوری استفاده می شوند.

انواع ساختمان

۱. ساختمان های مسکونی

این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی معمولی مورد استفاده قرار می گیرند و امکانات رایج برای خواب، زندگی و آشپزی را فراهم می کنند. ساختمان باید شامل یک یا چند محل اقامت خانوادگی، آپارتمان و گاراژهای خصوصی باشد.

 

۲. ساختمان های آموزشی

این نوع ساختمان ها، برای مؤسسات آموزشی مانند مدارس یا کالج هایی هستند که توسط یک هیئت مدیره، دانشگاه یا هر نهاد وابسته مشابه اداره و شناخته می شوند. این ساختمان، باید امکانات آموزشی، تحصیلی و تفریحی مربوط به اهداف آموزشی را فراهم کند. علاوه بر این، وجود ساختمان های مسکونی مناسب برای کارکنان و یا دانشجویان ساکن در محوطه دانشگاه نیز اجباری است. جدای از این، موسسه باید یک خوابگاه اختصاصی نیز در داخل و یا خارج از محوطه خود داشته باشد.

۳. ساختمان های سازمانی

این نوع ساختمان ها شامل اماکنی می باشند که توسط دولت، سازمان های نیمه دولتی و یا اتحادیه های ثبت شده برای اهداف خاص ساخته می شوند. این اهداف خاص، شامل اهداف درمانی مانند درمان بیماری‌های جسمی و یا روانی، بیمارستان های کودکان، خانه های سالمندان، مراکز مراقبت از کودکان بی سرپرست یا زنان رها شده، سالن اجتماعات برای فعالیت های فرهنگی و یا وابسته و همچنین امکانات اقامتی مذهبی از قبیل دارامشالاها، زندان ها، مراکز درمانی، بازداشتگاه ها، دارالتادیب ها می شود.

۴. ساختمان های جمعی

در این ساختمان ها، اجتماعات عمومی برای اهداف سرگرمی، تفریحی، اجتماعی، مذهبی، ملی، مدنی، مسافرتی و یا سایر اهداف مشابه برگزار می شود. نمونه ی این نوع ساختمان ها، خانه های سینما، خانه های تئاتر، سینماهای ماشین رو، سالن های اجتماعات، باشگاه های ورزشی، ساختمان های شهرداری، تالارهای کنفرانس، سالن های نمایشگاهی، موزه ها، سالن های بدنسازی، مجتمع های ورزشی، رستوران ها، مراکز شبانه روزی، کلوپ های رقص، باشگاه های ورزشی، اماکن عبادتی، ایستگاه های اتوبوس، ایستگاه های تاکسی، ایستگاه های راه آهن، فرودگاه ها، اسکله ها و غیره می باشد.

۵. ساختمان های تجاری

اگر یک ساختمان یا بخشی از آن، در درجه اول برای نگهداری سوابق معاملات تجاری، حساب های بانکی، اهداف حسابداری و یا مدیریت انواع دیگر تراکنش های مالی استفاده شود، می توان آن را به عنوان یک ساختمان تجاری طبقه بندی کرد. ساختمان های تحت این طبقه، شامل دفاتر، بانک ها، ساختمان های دادگستری و سایر موسسات حرفه ای هستند که اهداف فوق را در بر می گیرند.

۶. ساختمان های بازرگانی

این ساختمان ها برای دفاتر معاملات املاک، فروشگاه ها و یا نمایشگاه های فروش کالاهای تجاری عمده و یا خرده استفاده می شوند. چنین ساختمان هایی همچنین باید امکانات اداری، انباری و خدماتی لازم برای تجارت در همان ساختمان را نیز فراهم کنند.

۷. ساختمان های صنعتی

ساختمان هایی که برای ساخت، گردآوری و یا پردازش محصولات یا مواد مورد استفاده قرار می گیرند، به عنوان ساختمان های صنعتی شناخته می شوند. این واحدها، شامل واحدهای تولیدی، کارخانه های مونتاژ، نیروگاه ها، پالایشگاه های نفت، کارخانه های گازی، لبنیات، آزمایشگاه ها و غیره می باشند.

 

۸. ساختمان های ذخیره سازی

اگر یک ساختمان یا بخشی از آن برای ذخیره کالاها، وسایل، اموال و غیره استفاده شود، آنگاه به عنوان ساختمان ذخیره سازی طبقه بندی می شود. این ساختمان ها، شامل بارخانه ها، سردخانه ها، واحدهای ذخیره غلات، انبارها، اصطبل ها، انبارهای حمل بار، مخازن ترانزیت، آشیانه ها، پایانه های کامیون، گاراژهای عمومی و غیره می باشند.

۹. موسسات عمده فروشی

ساختمان های تحت این طبقه، شامل تأسیساتی هستند که بطور کامل یا جزئی از آن، برای تجارت و یا تولید عمده فروشی استفاده می شود. موسسات عمده فروشی ها، از ساختمان های بارخانه و یا انبار خود، برای ارائه خدمات حمل و نقل کامیون و یا خدمات رزرو حمل و نقل کامیون استفاده می کنند.

۱۰. ساختمان های با کاربری های مختلف

این ساختمان ها، برای اهداف مسکونی و همچنین برای انجام فعالیت های غیر مسکونی مورد استفاده قرار می گیرند.

۱۱. ساختمان های پرخطر

این نوع ساختمان ها توسط دولت، بیشتر به دو زیر مجموعه تقسیم می شوند که عبارتند از:

• ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره سازی مواد رادیواکتیو، مواد منفجره با قابلیت اشتعال سریع با/بدون پتانسیل تولید دودهای مسموم یا انتشار گازهای قابل انفجار
• ساختمان‌های مورد استفاده برای تولید، پردازش، جابجایی یا ذخیره موادی مورد استفاده قرار می گیرند که بسیار قلیایی، سمی یا مضر هستند؛ از جمله اسیدها یا مواد شیمیایی دیگری که تولید دودهای منفجره یا سمی می کنند و مخلوط های انفجاری یا موادی که قادر به تجزیه مواد در ذرات ریز هستند و باعث اشتعال خودبخودی می شوند.

۱۲. ساختمان های مجزا

بنایی متشکل از سقف و دیوارهایی که از ساختمان دیگر جدا شده و دارای فضاهای باز در محدوده آن می باشند.

۱۳. ساختمان های نیمه جدا شده با دیوار مشترک

این ساختمان ها، از سه طرف از ساختمان دیگر مجزا هستند و دارای فضاهای باز در تمام آن سه طرف می باشند. (فضاهای باز به عنوان بخش‌های جدایی‌ناپذیر خانه، در معرض دید آسمان قرار دارند.)

۱۴. ساختمان های چند طبقه و یا بسیار بلند (آسمان خراش)

این ساختمان ها، از بیش از ۴ طبقه تشکیل می شوند و ارتفاع معمولشان، بیش از ۱۵ متر (بدون چارچوب زیر بنا) و یا ۱۷,۵ متر (با چارچوب زیر بنا) بالاتر از سطح متوسط جاده می‌باشند.

۱۵. زاغه ها

این ساختمان ها، از سطح پایینی از تعمیر و نگهداری و شرایط سکونتی بدی برخوردار هستند که ناشی از بهداشت و تهویه نامناسب و سایر عوامل آسیب زا می باشد. زاغه ها، طبق قوانین مربوطه توسط یک مقام ذیصلاح برچسب گذاری می شوند.

۱۶. ساختمان های ناامن

ساختمان هایی که از نظر ساختاری ضعیف بوده و در نتیجه ناامن، غیر بهداشتی یا آلوده می باشند. این ساختمان ها، از امکانات ورودی و خروجی مناسبی برخوردار نیستند و مستعد خطرات آتش سوزی و دیگر خطرات مرگ باری برای انسان می باشند که با توجه به کاربردهای موجود آن، می تواند خطری برای امنیت، سلامتی و یا رفاه عمومی ساکنان تلقی شود. طبق مقررات دولت، این ساختمان ها باید طبق دستورالعمل مرجع ذیربط، در صورت امکان، مرمت و در غیر این صورت، تخریب شوند.

۱۷. ساختمان های ویژه

این یک مجموعه همه جانبه است که شامل ساختمان های مونتاژ، ساختمان های صنعتی، مراکز عمده فروشی، ساختمان های پر خطر، هتل ها، خوابگاه ها و ساختمان هایی با تهویه مطبوع مرکزی که بیش از ۱۵ متر ارتفاع و بیش از ۶۰۰ متر مربع مساحت داخلی دارند، می شود.

۱۸. پارکینگ های چند طبقه

این ساختمان ها، معمولا دارای دو یا چند طبقه در زیرزمین و دو یا چند طبقه در روی زمین می باشند که برای پارکینگ اتومبیل، دوچرخه، اسکوتر و سایر وسایل نقلیه موتوری استفاده می شوند.

شیوه ترسیم پلان های ساختمان اجری

تعریف پلان

پلان، به تصویری که از برش افقی فرضی ساختمان ترسیم می‌گردد، اطلاق می‌شود. صفحه‌ی برش تقریباً از دو سوم تا سه چهارم ارتفاع هر طبقه عبور می‌نماید و قسمت‌های گوناگون ساختمان را نظیر درها، دیوارها، پنجره‌ها، پله‌ها، کمدها و… قطع کرده و عناصری مانند مبلمان و لوازم خانه، کف‌سازی و اختلاف سطوح و … را قابل مشاهده می‌کند. در اشکال زیر، مراحل ایجاد یک پلان به تصویر کشیده است.

مراحل ایجاد پلان

به منظور خوانا بودن نقشه‌های معماری و تفکیک قسمت‌های گوناگون ساختمان از یکدیگر، هریک از عناصر برش خورده و برش نخورده را با استفاده از علائم استاندارد در نقشه‌ای به نام «پلان» مشخص می‌کنند.

کنسول‌ها و شکستگی‌های سقف به شکل خط‌پین در پلان به نمایش در می‌آیند. این موضوع را در شکل زیر می‌توانید مشاهده کنید.

پلان

در تصویر مرحله‌ی مرحله‌ی سوم صفحه‌ی قبل، قسمت‌های پیش‌آمده‌ی سقف (کنسول) در بالای صفحه‌ی برش واقع شده‌اند و زمانی که از قسمت برش خورده به پایین بنگریم، پیش‌آمدگی‌ها قابل رؤیت نیستند؛ بنابراین باید آن‌ها را به صورت خط‌چین (خطوط ندید) در پلان مشخص نمود؛ اما آنچه بسیار حائز اهمیت است این می‌باشد که ابتدا پلان توسط طرّاح (مهندس معمار) از پیش طراحی می‌گردد و رسّام آن را با علائم مربوط به پلان رسم می‌نماید.

شکل بعدی یک نمونه طرح ساختمان مسکونی را که به وسیله‌ی طراح رسم گردیده را نمایش می‌دهد. این طرح با دست و به صورت شماتیک بر روی کاغذ پوستی رسم شده است.

طرح اولیه

علائم ترسیم پلان: جهت ترسیم پلان‌ها، شناخت علائم مختلف و اصول رسم فنّی الزامی است.

اجزای تشکیل دهنده پله

 پله و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن

معمولاً از پله جهت دسترسی به سطوحی که در یک تراز استقرار نیافته‌اند، استفاده می‌گردد. هر پله دارای مشخصاتی است مانند طول، عرض و … که ابعاد هریک از آن‌ها براساس عملکرد و موقعیت محل متغیر می‌باشد. شکل بعدی یک راه‌پله‌ی عادی را نمایش می‌دهد.

پله

الف کف پله (b): «کف پله» به سطح فوقانی پله اطلاق می‌گردد؛ یعنی جایی که پا روی آن قرار می‌گیرد و اندازه‌ی آن عمدتاً در حدود 30 سانتی‌متر است.

ب ارتفاع یک پله (h): به فاصله‌ی عمودی دو کف پله‌ی پشت سرهم، «ارتفاع پله» می‌گویند.

ج پیشانی پله: «پیشانی» یک قطعه‌ی عمودی است که یان دو کف پله‌ی متوالی استقرار دارد.

د گونه‌ پله: به سطوح کناره‌ی دو طرف پله، «گونه» می‌گویند.

ه عرض پله (g): فاصله‌ی میان گونه‌های هر تک پله، «عرض پله» نام دارد.

و شیار کف پله: بر روی هر کف پله، یک یا دو شیار (گودی)، در امتداد عرض پله ایجاد می‌کنند. این شیارها به منظور ممانعت از لغزش به‌وجود می‌آیند.

در شکل بعدی می‌توانید اجزای یک پله را ملاحظه نمایید.

اجزای یک پله

ز ردیف پله: «ردیف پله» به مجموعه باندهای متوالی بین دو اختلاف سطح، اطلاق می‌گردد. یک ردیف پله متشکل از حداقل سه پله‌ی متوالی است.

ح پاگرد: سطحی می‌باشد که شخص پس از طی کردن یک ردیف پله، پای روی آن می‌گذارد. کاربرد پاگرد برای استراحت و گاهی اوقات هم تغییرجهت دادن است. شکل زیر یک ردیف پله و پاگرد آن را نمایش می‌دهد.

یک ردیف پله و پاگرد بین آن

ط چشم پله: به فاصله‌ی بین دو ردیف پله، «چشم پله» می‌گویند که در شکل بعدی مشخص شده است.

چشم پله

ی نرده: جان‌پناه و حفاظی است به منظور جلوگیری از سقوط اشخاص که در لبه‌ی پله نصب می‌گردد. همچنین از آن به عنوان تکیه‌گاه دست جهت بالا و پایین رفتن استفاده می‌شود. برای ساخت این حفاظ با توجه به سلیقه‌ی طرح و طرّاح از مصالح بنّایی، فلز، چوب و … استفاده می‌کنند. شکل بعدی نرده‌ی پله را نشان می‌دهد.

نرده

در شکل بعدی می‌توانید جزئیات پلکان را از نمای افقی (به صورت پلان) مشاهده نمایید.

پلان پلکان

شکل بعدی نمای یک ردیف پله را از پهلو به تصویر می‌کشد.

نمای یک ردیف پله از پهلو

ک سرگیر پله: حداقل ارتفاع آزاد به صورت عمودی از کف پلکان تا خط شیب پلکان فوقانی (پاگرد یا کف طبقه‌ی فوقانی) به منظور حرکت افراد و انتقال وسایل، برابر با 20/2 متر در نظر گرفته می‌شود. شکل بعدی این موضوع را مشخص می‌نماید.

حداقل ارتفاع از کف پلکان تا خط شیب پلکان فوقانی

دقت داشته باشید که با توجه به شکل بعد، برای استفاده‌ی بیشتر از سطح سقف می‌توان آن را روی ردیف پله جلو آورد به شرط اینکه ارتفاع سرگیر از 20/ 2 متر کمتر نباشد.

ارتفاع سرگیر بیشتر از 20/2 متر است.

ل قرنیز پله: معمولاً دیوارهای کنار پلکان که با گچ اندود شده‌اند، در زمان رفت و آمد به علت ضربات پای افراد آسیب می‌بینند و بد شکل می‌شوند. همچنین در هنگام شست‌وشوی پاگرد و پله‌ها، آب روی گچ تأثیر می‌گذارد و باعث تخریب آن می‌گردد. به منظور پیشگیری از وقوع اتفاقات مذکور، در کنار پله‌ها و در پای دیوار سنگ قرنیز نصب می‌نمایند. جنس قرنیز عمدتاً سنگ پلاک، موزائیک و یا چوب است. در شکل بعدی می‌تواندی دو نوع قرنیز را مشاهده کنید.

نمای دو قرنیز

م خط شیب پله: این خط لبه‌ی زیرین پله‌های یک ردیف را به یکدیگر اتصال می‌دهد.

ن زاویه‌ی شیب پله (α): زاویه‌ی بین خط شیب پله با خط افق را، «زاویه‌ی شیب» پله می‌نامند.

ش حجم پله (t): منظور از حجم پله، ضخامت سقف زیر یک ردیف پله است.

در شکل بعدی خط شیب پله، زاویه‌ی شیب پله و حجم پله مشخص شده است.

آشنایی با سنگ فیروزه

این سنگ از فسفات آلومینیوم به شکل غده ای تشکیل می شود و معمولاً در شکاف سنگ هایی که منابع غنی از آلومینیوم هستند، یافت می شود. ماده رنگی موجود در آن از مس و آهن است. توده های مهم آن در ایران، آریزونا، نوادا، چین، تبت و مکزیک دیده می شود (معجزه نگین، علیرضا اسد اللهی فرد، ص 20).این سنگ به رنگ های آسمان گون، آبی، سبز (دامغان)، سفید (کرمان و شیراز) یافت می شود و دارای سختی 5 تا 6 می باشد و دنبه به طراوت آن می افزاید(خواص سرّی و درمانی جواهرات و سنگ ها، جمشید مبین، ص 48).تاریخچه استفاده از فیروزه به هزاران سال قبل بر می گردد. این گوهر فیروزه ای فام بسیار پر ارزش و گران بهاست. بهترین فیروزه دنیا متعلق به شهر نیشابور (خراسان رضوی) در کشور اسلامی مان، ایران است که قدمتی بسیار دیرینه دارد و به حدود 4500 سال قبل بر می گردد. این سنگ برای اولین بار در روستای معدن نیشابور کشف شد. در سرزمین سینا، واقع در مصر باستان معدنی بسیار بزرگ از سنگ فیروزه کشف شد که هزاران سال پیش، حدود 8000 نفر مرد در آن مشغول به کار بوده اند! این سنگ مورد استفاده فراوان سرخپوستان آمریکای شمالی بود. در قرون وسطی هنگامی که سرزمین ترکیه کنونی جزو سرزمین پارس بود، اهالی شهر ونیز در ایتالیا به آن لقب سنگ ترکی دادند و نام کنونی لاتین آن شکل گرفت(عصر جواهرات، محمد عربشاهی، ص 99-100).

فیروزه ایران کماکان بهترین و پاک ترین فیروزه است. به شهادت گوهرشناسان دور و نزدیک، فیروزه نیشابور بر روی زمین مقام اول را دارد و همواره زینت بخش گنجینه های گران بهای ثروتمندان جهان و خزاین ممالک بوده و توجه جهانیان را به خود جلب کرده است (خواص اسرار آمیز سنگ ها، محمد موسوی، ص 26).معادن این سنگ در کرمان و دامغان نیز موجود است. بطور کلی هرجا فیروزه یافت می شود، وجود سنگ مس قطعی است.

فیروزه مصری کمی به رنگ سبز متمایل است. منابع دیگر آن در نیومکزیکو، کالیفرنیا و چین است. نوع سیاه آن در منطقه بادیه نشینان نزدیک شهر مدینه یافت می شود. رگه های طلایی فیروزه مانند لاجورد از جنس پیریت استو می تواند دارای رگه ها و نوارهای سنگ سیاه باشد. سختی آن برابر 6 است اما سنگ بسیار تردی است. کاربرد فراوانی در جواهرسازی داشته و بسیار محبوب است. بواسطه موم های رزین یا پلاستیکی یا سیلیکات سدیم، فیروزه را تثبیت رنگ (احیاء) می کنند. همچنین آن را پودر کرده و ناخالصی های آن را می گیرند، سپس آن را با چسب مخصوص چسبانده و جهت تولید نگین می تراشند. اکثر مردم نوع صاف آن را ترجیح می دهند اما فیروزه رگه دار و شجری هم طرفداران خاص خود را دارد(عصر جواهرات، محمد عربشاهی، ص 99-100).

این گوهر با استفاده از شیشه، چینی، بارفتن و پلاستیک شبیه سازی می شود اما با دقت لازم و کافی و مشاهده با لوپ x 10 می توان پی به اصلی و غیر اصلی بودن آن برد. اغلب سنگ های مصنوعی دارای حباب های هوا هستند و از فیروزه سنگین ترند (البته مراقب فیروزه رنگ شده هم باشید). کلسدونی و هاوولیت رنگ شده نیز جایگزین خوبی برای فیروزه هستند اما جلای آن ها برخلاف فیروزه که واکسی است، شیشه ای می باشد. این گوهر توسط کمپانی جیلسون و چتم در ایالات متحده شبیه سازی شده است (عصر جواهرات، محمد عربشاهی، ص 99-100).

خواص درمانی فیروزه

فیروزه قلب را تقویت کرده و نگاه به آن، چشم را تقویت می کند و افسردگی های روحی و روانی و همچنین ناراحتی های عصبی را درمان می کند و باعث آرامش و ایجاد نشاط و شادابی در روح می شود (خواص اسرار آمیز سنگ ها، محمد موسوی، ص 26 و 47).

انرژی های موجود در این گوهر جهت تحریک و راه اندازی نیروها و چاکراهای انسان، آرامش دادن، بیدار شدن نیروی درونی افراد، درمان انواع بیماری های معده و تثبیت انرژی درمان گر و درمان انواع سر درد، میگرن، دردهای عضلانی و یبوست بسیار مفید می باشد. این نکته مهم است که بدانید اگر حین مصرف رنگ فیروزه بپرد یا این که سنگ خرد شود، بدین معناست که این سنگ تمام نیرویش را صرف شما کرده و انرژی خود را برای شما از دست داده است(عصر جواهرات، محمد عربشاهی، ص 100).

سنگ فیروزه به رفع عوارض ناشی از عملکردهای نادرست کبد و غدد کمک می کند، بر علیه بیماری های چشم و اصلاح گردش خون مؤثر است. درد گلو، التهابات ریوی و بیماری های دستگاه تنفسی را درمان می کند. توصیه شده است که هر روز فیروزه را به مدت 10 دقیقه بر روی چاکرای گردن بچه هایی که حمام کرده اند، قرار دهید. برای همه بیماری هایی که بر اثر کمبود مواد غذایی و تغذیه بد ایجاد می شوند، مانند آناروکسی، بکار می رود، معمولاً هنگام پارگی رباط ها و تاندون ها، جریان خون را در بافت های عضلانی بیشتر می کند. اثر سودمند بر روی کمبود اکسیژن و مسمومیت های خونی و استرس دارد. سنگ فیروزه کمک مؤثری به درمان نواحی از بدن که مورد هجوم ویروس ها و باکتری ها هستند، یا نواحی آلوده نیز کمک می کند. گفته شده است که فیروزه از عملکرد و شفابخشی بیکران خود آگاهی ندارد، همچنین دارای اهمیت زیادی است. از این رو باید بدانید درصورتیکه این سنگ رنگ خود را از دست بدهد یا خرد شود، تمام نیرویش را برای شما از دست داده است. بنابراین باید بلافاصله آن را در خاک به صورت خشک قرار دهید تا آنجا استراحت کند (معجزه نگین، علیرضا، اسداللهی فرد، ص 34-35؛ سنگ درمانی، شوفل برگر، ج1، ص 94-95).

نحوه مراقبت و شارژ فیروزه

در نگهداری فیروزه باید بسیار دقت نمود. فیروزه خاصیت جذب کنندگی مایعات و روغن را دارد، پس باید هنگام استفاده از آن به شدت از تماس فیروزه با روغن ها مراقبت کرد؛ چون باعث رنگ پریدگی و خراب شدن سنگ می شود (عصر جواهرات، محمد عربشاهی، ص 99).

تغییر رنگ در فیروزه در نتیجه تابش نور آفتاب، تبخیر آب طبیعی موجود در آن، پاکی و کدورت هوا، برخورد با چربی،صابون و مواد شیمیایی با آن صورت می گیرد و آن را خراب می کند. به همین دلیل بهتر است در هنگام شستن دست ها، انگشتر فیروزه را از انگشت بیرون آورد (خواص اسرار آمیز سنگ ها، محمد موسوی، ص 26).

بسیار دارای اهمیت است که شما هر روز به موقع سنگتان را تخلیه کنید. این سنگ بسیار حساس و آرام است و نباید آن را با آب تمیز کنید، اما می توانید توسط نمک دریای خشک این کار را بکنید. بهتر است فواصل تمیز کردن را بیشتر کنید. توصیه می شود به هیچ عنوان از نور خورشید برای شارژ این سنگ استفاده نکنید. 

تمامی مطالب به نقل از سایت تک جواهر می باشد.

 

عناصر بسیار مهم در نمای ساختمان

ورودی» یکی از عناصر بسیار مهم نما در ساختمان می‌باشد که محل استقرار و چگونگی طراحی آن به شکل مستقیم، نشان‌دهنده‌ی نقش و عملکرد ساختمان است. درِ ورودی محل گذر از فضای خارج و عمومی ساختمان به فضای داخلی و خصوصی ساختمان بوده و یکی از مهم‌ترین عناصری می‌باشد که می‌توان تحت عنوان «نشانه‌ی» ساختمان به آن اشاره کرد.

اما به علت اهمیت دادن بیش از حد سازندگان به فضاهای داخلی، چندان به ورودی‌ها توجهی نمی‌شود. سرمایه‌گذاران ساختمان نیز صرفاً به رعایت ضوابط الزامی طراحی ساختمان، قناعت می‌نمایند.

 

 

 

 

بیشترین مشکل، هنگامی است که ورودی وسایل نقلیه به حیاط و پارکینگ با ورودی افراد پیاده، یکی می‌گردد. در چنین حالتی شخص وارد شونده به ساختمان تنها یک راه باریک کنار دیوار بایش باقی می‌ماند. 

 

 

برخی اوقات هم ورودی یک ساختمان مسکونی بیش از حد متجمل است به گونه‌ای که با عملکرد ساختمان و مابقی نما، چندان هماهنگ نیست. 

 

«تراس‌ها» هم چشم‌انداز جدیدی نسبت به فضاهای بیرون برای ساختمان ایجاد می‌کنند. نباید بالکن‌ها نسبت به ساختمان، حالت ناپایداری و موقت داشته باشند که در ذهن تماشاگر، جدا شدن از بدن ساختمان را القا نمایند. در شکل بعدی لبه‌ی یک بام به تصویر کشیده شده است.

 

لبه‌ی بام

«لبه‌ی بام» در واقع حد و مرز ساختمان و آسمان می‌باشد و از لحاظ بصری انتهای نما به شمار می‌آید. در حقیقت بام، پوسته‌ای است که بر سر ساختمان استقرار دارد. لذا لبه‌ی بام نمی‌تواند بدون ارتباط با سایر قسمت‌ها، در آسمان رها گردد.

یکی از ضروری‌ترین قسمت‌های ساختمان، «پنجره‌ها» می‌باشند که البته به عنوان نمای ظاهری یک ساختمان معمولی، خیلی مورد توجه واقع نمی‌شود. طراحان، پنجره‌ها را اساسی‌ترین بخش ساختمان جهت حفظ سلامتی، آسایش و ایمنی می‌دانند و معتقدند به علت مواردی همچون اجازه‌ی ورود نور، جلوگیری از ورود باران، ایمنی، قابلیت سکونت و همچنین ایجاد گردش مناسب هوا، وجود پنجره الزامی است.

در زندگی عادی، پنجره‌ها از لحاظ توانایی دسترسی به روشنایی روز و حرکات باز و بستن آن‌ها و تهویه‌ی هوا دارای اهمیت بوده و به عنوان گذرگاهِ مسیر ارتباط زندگی داخلی با محیط خارج از ساختمان محسوب می‌شوند. 

 

پنجره

مهم‌ترین قسمت ساختمان در مقابل عابران و دیگر افراد خارج از محیط آن، «صورت ظاهر ساختمان» است. همانگونه که اطلاع دارید نمای ساختمان‌ها، نمای شهری را به وجود می‌آورد؛ اما گاهی عدم توجه زیاد تعدادی از طراحان و سازندگان ساختمان‌ها را در این مورد مشاهده می‌کنیم.

 

 

همه چیز درباره نمای ساختمان

طراحی ساختمان صرفاً به سازماندهی و در کنار هم قرار گرفتن فضاها محدود نمی‌گردد بلکه بایستی ضمن طراحی فضاهای داخلی، به ترکیب و کیفیت بیرونی ساختمان هم توجه شود و همزمان با تکمیل پلان‌ها و مقاطع، نماها نیز طراحی گردند.

به وجود آوردن هماهنگی و توازن میان نیازهای کارکرده‌ی فضاها، شرایط محیطی، وضع زمین، سبک و کیفیت نمای بیرونی و هماهنگی بازشوها (در و پنجره) با فرم ساختمان به منظور فراهم نمودن آسایش روحی و جسمی افراد، ضروری است.

 

در طراحی نماها، نکات زیادی مدنظر قرار داده می‌شوند. در حقیقت نما، نمایانگر سیمای بیرونی ساختمان است که بایستی زیبا، با هویت و بادوام باشد.

همچنین در به‌وجود آوردن نمای مناسب با عناصر و ساختمان‌های مجاور، به خصوص از لحاظ رعایت قوانین و مقررات نماسازی در مجموعه‌های مسکونی مانند ارتفاع کرسی‌چینی، تعداد و ارتفاع طبقات، نوع مصالح، رنگ و نوع نما، جنس سقف و …، هماهنگی مورد نیاز ایجاد می‌شود.

لذا نمای هر ساختمان در شکل‌دهی آن به شهری که در آن قرار دارد، بسیار تأثیرگذار است. چنانچه به نمای یک ساختمان بدون درنظر گرفتن نمای دیگر ساختمان‌های شهر توجه گردد، طبعاً همگونی میان مجموعه‌های شهر وجود نخواهد داشت.

قیمت سنگ تراورتن دره بخاری

سنگ تراورتن دره بخاری یکی از سنگ های بسیار عالی و بی نظیر برای نمای ساختمان می باشد. دره بخاری یکی از سنگ های برند می باشد که سابقه بسیار خوبی در ساختمان سازی دارد. این سنگ از سالیان پیش در تمامی آب و هوا های کشور در نقاط مختلفی از ایران زمین، به اجرا در آمده و کیفیت و جنس ماندگار خود را حفظ کرده است. از این رو بسیار مورد توجه پیمانکاران و مهندسین کشور قرار دارد. 

سنگ دره بخاری، از جنس سنگ های تراورتن می باشد. این سنگ ها به خاطر تخلخل بالای خود به خوبی با سیمان به نمای ساختمان چسبیده و به اندازه عمر ساختمان در نما به خوبی ماندگار می شوند. سنگ تراورتن تنها سنگ است که تاییده سازمان نظام مهندسی کشور و شهرداری ها را دارد و اجازه اجرای آن در نمای ساختمان و در ارتفاع را دارد. این سنگ در شهرهایی بسیار سرد ماننده اردبیل و یا بسیار گرم مانند شهرهای خوزستان در نما به طور زیاد اجرا شده و هیچ مشکلی برای آن بوجود نمی آید. سنگ تراورتن دره بخاری در آب و هوای مرطوب نیز به خوبی ماندگار است. 

عرض استاندارد سنگ های نما در ایران 40 سانتیمتر است، این استاندارد عرف نما در ایران می باشد و ضخامت این سنگ 1/7 سانتیمتر می باشد. طول در سنگ های تراورتن یکی از ویژگی ها می باشد. تقریبا طول کم این سنگ ها آزار دهنده است، ولی سنگ دره بخاری و این محصول ویژگی بسیار خوب و بارز آن طول بلند این سنگ است که در اجرا هم زیبایی کار را دو چندان میکند و هم باعث پیشروی کار در سریع ترین زمان ممکن می شود.

یکی دیگر از ویژگی های این محصول ساب بسیار براق و شفاف آن می باشد. این سنگ به خاطر استقامت خوبی که دارد بسیار براق است و واقعا زیبایی خاصی در نمای ساختمان بوجود می آورد. این محصول بسیار مناسب اجرا در نماهای کلاسیک و مخصوصا نمای رومی می باشد. چون این سنگ را به صورت بی موج تولید کرده ایم و سطح براقی دارد در نمای رومی بسیار عالی و خوب می توانند نمایی شاهکار را بوجود آورد.

یکی از مواردی که در سنگ های تراورتن ویژگی منفی می باشد بازی رنگ آن است. بازی رنگ در تراورتن تقریبا در موارد ارزان قیمت بسیار آزار دهنده است. سنگ دره بخاری از سنگ هایی است که بسیار یک دست و ماندگار می باشد.قیمت این سنگ در هر متر مربع 1200000 تومان است.

ویژگی های محصول:

• ساب عالی(سطح براق)
• طول بلند
• یک دست و یک نواخت
• مناسب برای نماهای رومی

انواع مصالح از لحاظ چگونگی تولید

الف) مصالح پیش ساخته:

به مواد و مصالحی که ابتدا در کارخانه تولید شده‌اند و سپس آن‌ها را به محل اجرا آورده و استفاده کرده‌اند، «مصالح پیش‌ساخته» می‌گویند؛ مانند کاشی، سرامیک، آجر، سفال، تیرچه و بلوک، قیرگونی، آسفالت آماده و قطعات بتنی.

در ۲ شکل بعدی ۲ نمونه از این مصالح آورده شده است.

دیوار پیش‌ساخته‌ی بتنی

آسفالت

ب) مصالح درجا:

این مصالح در محل ساخت، تهیه و تولید می‌گردند مثل بتن درجا، ملات‌ها، قیرگونی درجا، اسکلت و چهارچوب‌های درجا

نمونه‌ای از این مصالح را نیز در شکل بعدی می‌توانید مشاهده کنید.

سقف تیرچه بلوک

مقاومت سنگها در مقابل فشار و کشش

به طور کلی اگر فشار اعمال گردیده بر سنگ عمود بر بستر رسوب باشد، دارای مقاومت بیشتری خواهد بود.

سنگ‌ها از نظر تاب فشاری در ۴ دسته طبقه‌بندی می‌شوند:

• سنگ‌هایی که تاب فشاریشان بیش از ۲۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌مترمربع است.
• سنگ‌هایی که تاب فشاری آن‌ها بین ۱۲۵۰ تا ۲۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
• سنگ‌هایی که تاب فشاریشان بین ۸۰۰ تا ۱۲۵۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
• سنگ‌هایی که تاب فشاری آن‌ها بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.

دقت داشته باشید که سنگ‌هایی که تاب فشاریشان از ۴۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌مربع کمتر باشد، اصولاً در ساختمان مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.

همواره مقاومت کششی سنگ‌ها به دلیل شکنندگی آن‌ها از مقاومت فشاریشان کمتر است و از آنجایی که آزمایش کششی امکان‌پذیر نیست، لذا از آزمایش خمش برای این کار استفاده می‌شود. برای سنگ‌هایی که از ساختمان به شکل کنسول خارج شده‌اند،  مقاومت کشش را در نظر می‌گیرند.

حداقل تاب فشاری چند نوع سنگ ساختمانی بدین شرح می‌باشد:

حداقل تاب فشاری گرانیت‌ها ۱۰۰۰، مرمرهای سفید و خاکستری ۸۰۰، مرمرهای رنگین ۶۰۰، سنگ‌های آهکی متراکم ۲۰۰، سنگ‌های آهکی متخلخل و توف‌ها ۵۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.

جلاپذیری

جلاپذیری سنگ‌‎ها به وزن فضایی آن‌ها وابسته است. به نکات زیر توجه نمایید:

سنگ‌هایی که جرم حجمی آن‌ها از ۱۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌مربع کمتر باشد، جلادار نیستند.

سنگ‌هایی که جرم حجمیشان به ۲۰۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌مترمربع برسد، اندکی جلا برمی‌دارند.

سنگ‌هایی که جرم حجمی آن‌ها به ۲۲۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع برسد، جلاپذیر می‌باشند.

سنگ‌هایی که جرم حجمی آن‌ها ۲۴۰۰ کیلوگرم در متر مکعب یا بیشتر باشد، آیینه‌ای می‌شوند.

دانستن خواص سنگ‌ها موجب می‌گردد که بعضی از آن‌ها مورداستفاده قرار نگیرند. پیش از هر چیزی بایستی بدانیم که خاصیت اصلی سنگ، «همگن بودن» آن است. سنگی که دارای خواص متوسط ولی همگن باشد در مقایسه با سنگی که سختی زیادی دارد اما همگن نیست، ارجحیت دارد. سنگ همگن رگه و حفره‌های پر شده از مواد سست‌تر ندارد؛ همچنین قلوه‌سنگ در داخل آن نیست و صدای زنگ می‌دهد. زیرا صدای خفه، نمایانگر ترک در سنگ است.